Το άρωμα της νύχτας με διαπερνά...
Οι μελωδίες τρίζουν στο μυαλό μου...
Ακούω τη φωνή του τίποτα να μου γελά...Να μου ζητά να της ορκιστώ αιωνιότητα...
Κανένας εδώ.
Δημιούργησες με την ανάσα σου το λιβάδι του έρωτα που έμαθαν αργότερα οι άνθρωποι..
Το σώμα σου το στόλισες με όλα τα συναισθήματα των ψυχών...Το βασάνισες αλλά οι πληγές σου ήταν ζεστές...
Ό,τι φτιάχνεις εκεί που βρίσκεσαι τώρα, ας έχει σαν αρχή και τέλος του μόνο το φως και το αγγιγμά σου...
*Είμαι ακόμα κάτω απ'τα φτερά σου...Το ξέρω...*
Δ...
Κάθε δάκρυ που θα πέσει για εσένα γίνεται αγάπη στα χείλη ενός τυφλού αγγέλου…
…το φως σου να βρει συντροφιά στους πιο όμορφους κεραυνούς της πλάσης…
Εκεί που είχαμε βρεθεί για πρώτη φορά τυχαία...
Που τραγούδαγες, επειδή ήσουν χαρούμενος...που έκλαψες επειδή ήσουν λυπημένος...
Σε περιμένω να μου πεις παραμύθια για εμάς...
Για δράκους αρχαίους που είχαν παγωμένη ανάσα...
Για τον κόσμο θέλω να μου πεις, και να με μαγέψεις με τα χρυσά σου όνειρα...Να με αφήσεις να τα αγγίξω.
Σε περιμένω να ταξιδέψουμε μέσα στη γιορτή της φαντασίας μας και του έρωτα μας...
Περιμένω να με αγγαλιάσεις σαν να πεθαίνω...
Σε περιμένω εκεί έξω στο πάρκο... Έλα...