Σκέψεις σαν θύελλα...

Το άρωμα της νύχτας με διαπερνά...

Οι μελωδίες τρίζουν στο μυαλό μου...

Ακούω τη φωνή του τίποτα να μου γελά...Να μου ζητά να της ορκιστώ αιωνιότητα...

Κανένας εδώ. 

Με μεγάλα βήματα ψάχνει το φιλόδοξο όνειρο...

Να το αποκτήσει...

Να το κρατήσει...

Κρατησέ το.Μπορείς.Μη διστάζεις.

Συνέχισε...

Συνέχισε...Σαν τη μελωδία ενός πιάνου που σε αναστατώνει από τον σκοπό του, σαν τις γλυκές κραυγές ενός αναστατωμένου βιολιού...

Μη σταματήσεις...Όχι τώρα...

Δ...

Μια μέρα σαν αυτή ο ουρανός σε γέννησε γυμνό και άγνωστο...

Δημιούργησες με την ανάσα σου το λιβάδι του έρωτα που έμαθαν αργότερα οι άνθρωποι..

Το σώμα σου το στόλισες με όλα τα συναισθήματα των ψυχών...Το βασάνισες αλλά οι πληγές σου ήταν ζεστές...

Ό,τι φτιάχνεις εκεί που βρίσκεσαι τώρα, ας έχει σαν αρχή και τέλος του μόνο το φως και το αγγιγμά σου...

*Είμαι ακόμα κάτω απ'τα φτερά σου...Το ξέρω...*

Δ...