Τετάρτη 2 Δεκεμβρίου 2009

Kαπνός.

Έφευγε και ερχόταν...

Έφευγε και ερχόταν...

Όχι μόνο στα όνειρα της...Αλλά και όταν κλείνανε τα μάτια της για δευτερόλεπτα τον έβλεπε.

Καπνός...Που έφευγε και ερχόταν.

Πέρναγε από μέσα της, σαν να ήταν ανοιχτό παράθυρο, έμπαινε στα σωθικά της σαν παγωμένος αέρας.

Έβλεπε την θλίψη στα μάτια αυτού του καπνού που κάποτε είχε όνομα. Που κάποτε της έδινε ελπίδα και τώρα τρομοκρατεί τα όνειρα και το ταραγμένο μυαλό της.

Έπαψε να κοιτάει τον καθρέφτη για να μην τον βλέπει να της ακουμπάει τον ώμο.

Έδωσε την ζωή της σε έναν καπνό...Σε μια πεθαμένη ζωή...Σε μια σιωπηλή φιγούρα...Απλά για να ηρεμήσει.

2 σχόλια:

papasforever είπε...

Τόσο καπνό που πίνω μέσα μου
άμα τον είχα ταξιδέψει,
θα 'χα γυρίσει όλη τη γη
από τη νύχτα ως την αυγή
παρά που λες πως μ' αγαπάς
να 'χα πιστέψει.

-Σταματης Κραουνακης,υπερωκεανιο

Ανώνυμος είπε...

ti omorfa pou grafeis!!(L)..
pl xairomai pou uparxoun blogs san ta dika s!!!:-)..na 'sai panta kala..filia..


by Despinaki,(msn)

p.s : eixame milisei mia fora monaxa,alla xarika polu gia tin 'gnwrimia'..:*